Köyler
Kapılar kapandı, tütmez bacalar
Ezan okumuyor artık, köyde hocalar
Hasret birbirine kardeş, bacılar
Garip kaldı köylerimiz, evimiz.
Okullar kapalı, camiler bomboş
Sevdalar yok artık, düğünler nahoş
Herkes çekip gitmiş kalanlar üç beş
Garip kaldı köylerimiz, evimiz.
Sessizlik kabusu üstüne çökmüş
İnsansız köylerin hiç tadı yokmuş
Kalanların biri, birine düşmüş
Garip kaldı köylerimiz, evimiz.
Meleyecek koyun, kuzu kalmadı
Bağ bahçeler nasibini almadı
Yeni nesil kıymetini bilmedi
Garip kaldı köylerimiz, evimiz.
Hasret kaldık horozların sesine
Kuş konardı dedemizin fesine
Bir gün gelir işler döner tersine
Garip kaldı köylerimiz, evimiz.
Doğduğu yerden doyduğu yere
Gidiyor ne yapsın kalmış biçare
Yollar diken tutmuş evler virane
Garip kaldı köylerimiz, evimiz.
Bir başkaydı çocuklukta köyümüz
Misafir gelirdi amca, dayımız
Sorulmuyor şimdi hal, hatırımız
Garip kaldı köylerimiz, evimiz.
Işıklar sönmüş her yer karanlık
Bunlara sebep hep fukaralık
Ne sohbet var, ne evlerde yarenlik
Garip kaldı köylerimiz, evimiz.
Değirmenler viran taşlar dönmüyor
İçimizde köy hasreti sönmüyor
Gidenler gidiyor geri gelmiyor
Garip kaldı köylerimiz, evimiz.
Şair: İlyas AKYILDIZ 
